Herinneringen

Herinneringen

 
Zo leuk, precies hierover hebben we het vandaag in de les over gehad. Dat juist nu net mijn oog op dit artikel moet vallen.
Over hoe etherische oliën een directe trigger kunnen geven naar een plezierige en onplezierige herinnering.
 
Herinneringen zijn ervaringen uit het verleden, een imprint in ons brein – net als een knoop in een touw. Deze afdruk in de hersenen bevat beelden als een foto of een video, geluiden, gezichten, smaak en geur.
Herinneringen worden vaak opgeroepen wanneer je:
– een bepaald geluid hoort;
– een liedje neuriet;
– een afbeelding ziet;
– een geur ruikt.
 
Geur speelt een belangrijke rol in het oproepen van herinneringen:
– als je bijvoorbeeld pepermunt ruikt, brengt je dat naar de herinnering van je opa die zo graag een pepermuntje at;
– bij het ruiken van lavendel komen er herinneringen naar boven van toen je nog klein was en voor de eerste keer lavendel rook;
– de sterke geur van sinaasappel brengt je terug naar een reisje naar Disney World in Florida;
– de geur van kaneel doet je denken aan gekruid eten en drinken in de winter.
 
GEBRUIK ETHERISCHE OLIËN VOOR HET OPROEPEN VAN GOED EN SLECHT
Etherische oliën spelen een belangrijke rol in het oproepen van blije en prettige herinneringen.
Etherische oliën bieden ons de kans tot het oproepen van verdrietige, onprettige herinneringen om ermee in het reine te komen.
 
KOPPEL GOEDE OLIËN AAN NARE HERINNERINGEN
Je kunt je brein trainen met het ruiken van een prettige geur terwijl je een onprettige herinnering oproept
Wanneer je je een slachtoffer voelde tijdens die verdrietige herinnering, dan kan de prettig geurende etherische olie je helpen de nare emoties te beheersen. TRAIN JE BREIN HIERIN. Het is onderdeel van het opgroeien, en je vijand onder ogen te komen met je ogen wijd open.
 
Ik ken veel mensen die hun angsten en nare herinneringen hebben overwonnen met het gebruik van etherische oliën. Hebben etherische oliën jou geholpen bij het trainen van je brein?
 
Met de stappen van Aroma Freedom kun je heel gericht negatieve herinneringen verwerken, waardoor je perspectief van desbetreffende situatie verandert in een positieve. Dat vind ik zo meesterlijk aan deze techniek. Geur doet een direct appèl op ons brein; je kunt niet om geur heen.
STAP-budget

STAP-budget

STAP-budget

Ik krijg veel mails van mensen die informeren of de opleiding tot Practitioner zal vallen onder het STAP-budget. Het klinkt aantrekkelijk op de site van het UWV:

€1000,- vergoeding

Ik zie verschillende opleidingen adverteren: “Deze opleiding komt in aanmerking voor het STAP-budget. Daarmee kun je onze opleiding gratis volgen.”

Het STAP-budget is geen gratis geld. Het is een tegemoetkoming voor mensen om hun kansen op de arbeidsmarkt te vergroten. Het wordt betaald uit belastinggeld en daar draagt iedereen aan bij.

STAP-budget

Het STAP-budget (STimulering ArbeidmarktPositie) wordt georganiseerd en gemanaged door het UWV. Om dit mogelijk te maken wordt er een geheel nieuw systeem opgetuigd.
Er is een website voor cursusdeelnemers én er is een systeem voor opleiders. Binnen dit systeem worden docenten/trainers verplicht hun administratie bij te houden. Welke studenten, welke diploma’s, het factureren en het bijhouden van slagingspercentages en reviews.
Dit veroorzaakt een verzwaring van administratieve taken voor de opleider. Ook de cursist zal eraan moeten geloven en binnen het systeem moeten werken. Al met al zal dit alles resulteren in een verhoging van het cursusgeld van veel deelnemende opleidingen, inmiddels bevestigd door de NOS in dit artikel, d.d. 27 augustus 2022.
Wil ik daaraan meedoen?

Nee.

Administreren is niet mijn favoriete vak en de opleiding vind ik duur genoeg.
Het in gebruik nemen van het systeem drijft de prijzen op. Mij verbaast het niet.

Gegarandeerd?

Sommige opleidingen verleiden aankomende studenten dat ze gegarandeerd gebruik kunnen maken van het STAP-budget. Ik begrijp niet hoe dat mogelijk is, tenzij er vanuit het UWV bepaalde opleidingen een voorkeursbehandeling krijgen (maar dat is een gedachte die nergens op gebaseerd is, ik ken de werkwijze van het UWV niet). De garantie dat je €1000,- krijgt is er namelijk niet.  Want…

…op is op.
Dan is de pot voor het tijdvak leeg en kun je de €1000,- toch nog zelf betalen. 
Pech voor jou, rest je een aanvraag doen voor de volgende periode. Maar als er in die periode geen opleiding start die jij wil volgen, wat dan? Of: wat als je vervolgens opnieuw misgrijpt?

Ter illustratie…
op 11 juli keek ik op de site voor particulieren: het hele bedrag voor juli en augustus was vergeven.
Slechts 11 dagen ná de start van het tijdvak.

Ik houd van transparantie en duidelijkheid. Voor mij is het STAP-budget teveel ruis op de lijn. Ik heb daarom besloten de Opleiding tot Aroma Freedom Practitioner er niet in te schrijven. Ik ben een erkende opleider die alles zelf doet en veel plezier heeft in het begeleiden van mensen tijdens de opleiding. Ik vind het jammer als ik de aandacht die ik normaal geef aan de groei en ontwikkeling van de cursist zou moeten geven aan administratieve rompslomp.

Verlaging cursusgeld

Ik heb daarom besloten om het cursusgeld in 2022 en 2023 voor de groepstrainingen te verlagen van €1.497,- naar €1.297,-. Dat lijkt me beter. Dan kun je ná het volgen van de Opleiding tot Aroma Freedom Practitioner eventueel elders nog een opleiding volgen, en dan misschien mét het STAP-budget.

Lees ter illustratie ook dit artikel van 19 december 2022.

Geur en geheugen

Geur en geheugen

Geur en geheugen

Het is lente en je verwacht bezoek. Je plukt mooie bloemen uit de tuin die je op tafel zet voor een gezellig lentegevoel. Terwijl je de bloemen rangschikt in de vaas ruik je plotseling de sterke  bloemengeur die je meeneemt naar een herinnering uit je kindertijd. Je ziet plotseling je moeder voor je die zo van bloemen houdt en altijd een bosje bloemen op tafel heeft staan. Hoe komt dat toch? Waarom linken sommige geuren naar specifieke herinneringen? Hoe zit dat eigenlijk – geur en geheugen?

De bulbus olfactorius (de reukkolf) die geuren herkent, maakt deel uit van het limbisch systeem, het deel van de hersenen dat zich bezighoudt met emotie, geheugen en gevoelens. Als je dingen ruikt, praat de bulbus olfactorius met de rest van het systeem, waardoor je hersenen een verband kunnen leggen tussen de geur en wat je op dat moment voelt of ervaart. Dat is de reden waarom ervaringen uit de kindertijd vaak naar boven komen als je iets ruikt dat je op jonge leeftijd bent tegengekomen. 
Het is tegelijkertijd de reden waarom mensen vaak van verschillende geuren houden.

 

Reukkolf - bulbus olfactorius
REUKKOLF – Servier Medical Art by Servier https://smart.servier.com/, CC BY 3.0 <https://creativecommons.org/licenses/by/3.0>, via Wikimedia Commons

 

Limbisch systeem

Wanneer je neus iets ruikt, vertelt het de hersenen wat het ruikt.
De neus communiceert veel met het Limbisch systeem dat je geheugen en emoties aanstuurt.

Het Limbisch systeem is niet het enige dat met het reuksysteem communiceert. In feite is smaak een combinatie van je reukzin en je smaakzin. Je hersenen combineren de sensaties om een ​​uniekere herkenning te geven van het voedsel dat je proeft. Daarom is het zo ingrijpend wanneer de reukzin niet meer volledig werkt: het heeft direct effect op de smaakzin.

Geur en geheugen

Dat geur een belangrijke rol speelt in het opslaan van herinneringen is misschien geen verrassing. Wat je  misschien wél zal verrassen is de informatie in mijn blog over de Amygdala en sensorische cortex.

Onzekerheid Aroma Freedom

Onzekerheid

Over hoe een email een oud patroon oproept

Vandaag ontving ik een email. Het onderwerp was: even iets kwijt:)

E-VEN-IETS-KWIJT

Ik zag de afzender, een leerling Practitioner van me en dacht: “O nee, ik doe het niet goed!” Ik schoot direct in mijn oude patroon. Verdikke, hoe kan dat nou? Zit er dan tóçh nog ergens iets verborgen?

Ik stelde het lezen van de mail even uit. Om heel eerlijk te zijn durfde ik hem niet zo goed te openen, want wát nou als ze de hele opleiding niet goed vindt. Wat als ze mij stom vindt en de begeleiding niet wat ze ervan had verwacht?

Automatische respons

Ik ken deze automatische respons, het is niet de eerste keer dat ze de kop opsteekt.
Steeds vaker gebeurt het dat ik zonder negatieve emotionele reactie berichten ontvang die me voorheen van de leg zouden brengen, maar nu raakte het me. Mijn onzekerheid werd getriggerd en daar wilde ik niet mee blijven rondlopen. Ik ben heel even in mezelf gekeerd en heb een AFT-sessie gedaan die heel verhelderend werkte. Het werd me duidelijk waar de oorsprong ligt van mijn respons en dat ik het mag laten gaan. Deze helderheid is me veel waard.

AFT-sessie

Bij AFT starten we met een doel dat zorgt voor een negatieve emotie. Dat klinkt tegenstrijdig, maar werkt als een tierelier. Het is in het AFT-proces de manier om te komen bij de herinneringen die jouw automatische respons in werking heeft gezet. Het kan gaan om iets dat duidelijk in je geheugen gegrift staat of iets waarvan je niet eens wist dat het destijds zo’n effect op je had.

Onzekerheid, helderheid

Ik weet welke ik verkies, en jij?
Dus ik blijf werken met de handvatten die ik tot mijn beschikking heb, ik zorg ervoor dat ik helder blijf.
Want is helderheid over jouw pad niet te verkiezen boven emotionele vertroebeling?
Ik ben rekbaar en flexibel. En wat mijn student me te vertellen heeft, ik kan het aan.

En nu?

Ik heb de mail geopend.

Hoi Hermien,
Ik heb gisteren 1 sessie en vanmorgen 2 achter elkaar gedaan via zoom. Super leerzaam. Ik wil alleen even kwijt dat ze alle drie zulke mooie resultaten hadden, dat ik nu sta te stuiteren van geluk en blijheid. Mensen zijn na een AFT ook allemaal blij en dankbaar, zo onwijs gaaf!!!!
Annelies

Tóen pas zag ik bovenin de smiley 🙂 staan…

Zo zie je maar. Verwachtingen en patronen kunnen aangewakkerd worden door kleine gebeurtenissen. Iemand hoeft maar een gebaar te maken of een woord in de mond te nemen of er kan iets naar boven komen waar je van schrikt. Inmiddels kan ik veel in ontvangst nemen zonder direct een oordeel te vellen over een situatie, de ander of mezelf.

En iedere keer dat ik word teruggeworpen kan ik tegenwoordig in dankbaarheid aanvaarden – het is immers een nieuwe kans om nóg meer van me af te werpen. Dus: dank je wel Annelies!

Over sterven en over-leven

Over sterven en over-leven

Over sterven en over-leven

Precies 6 maanden geleden overleed je.
Mooie moeder van 2 prachtige dochters, vrouw van een lieve vent, wandelmaatje.

Rondje weiland - over sterven en over-leven

We zagen elkaar voor het eerst op de Muziekschool bij het koor van onze kinderen, we kwamen erachter dat we zo’n 100 meter van elkaar woonden.
Ik vond je aardig.
We spraken af om de kinders te carpoolen en al snel vonden we elkaar voor een “Rondje Weiland”: als we een frisse neus wilden of ons hart wilden luchten over kinderen, scholen, thuis, het keurslijf van de maatschappij. We praatten veel tijdens onze rondjes, intens, waardevol, openhartig en gepassioneerd. En als we nog niet klaar waren, dan bleven we op de hoek van de straat eindeloos doorpraten tot het toch echt tijd was om te koken/werken/eten/boodschappen doen/stofzuigen. De dingen die gedaan moeten worden.

Ziek

We zochten elkaar op als we het nodig hadden, we lieten elkaar los als we genoeg hadden aan onze eigen sores. En toen ons contact al een tijdje was verwaterd, kwam ik je oudste tegen op de Muziekschool. Kleine kinderen worden groot en het carpoolen was niet meer nodig. Ze vertelde dat je ziek was. Ernstig ziek. En toen ik bij je kwam, was je net geopereerd.

Het ging snel, jouw ziekte. Zó snel, dat bezoek niet meer mogelijk was. We mochten nog een keer kort van elkaars gezelschap genieten en voor ik het wist was je overleden in een tijd waarin afscheid nemen niet aan de orde was, het keurslijf van de maatschappij, maart 2020.

Over sterven en over-leven

Het voelt oneerlijk dat je kinderen en man en anderen die je zo intens liefhebben je moeten missen. Het voelt oneerlijk om door te gaan terwijl jij niet meer mag meegenieten. 

Ik probeer het waarom in het leven niet meer te doorgronden, word er niet wijzer van als ik het waarom zou begrijpen. Ik blijf jouw sterven toch stom vinden, het troost dat je elke dag even “langskomt”.
Je hebt mijn leven aangeraakt. En je hebt veel levens aangeraakt. Zonder dat je het misschien wist was je groter dan je dacht en een voorbeeld voor ons.

Dank je wel voor het kijkje in jouw leven. Je hebt me iets meegegeven, zodat ik nóg meer de waarde van het leven zie. Het leven in het nu.

Er is alleen maar nu…

Lieve Annemiek, dank je wel dat jij jij was.
Dank je wel dat ik even met je mocht meelopen. Ik geef je een dikke kus.

Man, durf te praten!

Man, durf te praten!

Man, durf te praten

Afgelopen weekend stond in de Volkskrant een essay van Nathan Vos met de titel: “Waarom mannen moeten leren praten“. Het artikel greep me aan.

Ikzelf praat makkelijk over wat me dwarszit. Blijkbaar helpt het dat ik vrouw ben en ben ik er goed in. Het praten lucht op, en na een goed gesprek voel ik me letterlijk lichter. Iets met gedeelde smart en zo. 
Ik begrijp daarom nooit zo goed waarom je praten en het delen van gevoelens achterwege laat en zo jezelf letterlijk dieper de put in denkt.

“Baan kwijt? Vader overleden? Depressief? Man, praat erover!”

Zo luidt de subkop van het essay.
En waarom zou je ook niet praten? Ben je minder “sterk” wanneer je gevoelens uit? Minder man? Ben je minder stoer of cool? Ik denk van niet. Ik denk dat met het opkroppen van emoties de druk op de ketel te groot wordt. En dat dit uiteindelijk resulteert in woede, (overmatige) stress, burn-out en lichamelijke problemen.

Nathan Vos werd met de harde werkelijkheid geconfronteerd nadat zijn broertje zich van het leven had beroofd. Vermoedens over depressie waren niet uitgesproken en je blijft achter met je verdriet en de vraag: “Als ik het gesprek had geopend, misschien…” Mijn hart gaat uit naar de familie en het gezin.

Praten is moeilijk

Ik vraag me af of dat echt waar is of dat mannen een vertekend beeld hebben over praten en je gevoelens uitspreken.
Nog niet zo lang geleden praatten we immers aan de lopende band met elkaar. Je sprak elkaar tijdens het eten, bij de koffiemachine op het werk, in de auto/bus/trein en maakte een praatje met een wildvreemde tijdens het boodschappen doen. Het ene moment gaat het over het weer, het andere moment over je zieke vader en wat dat met je doet.
(Zelfs in een functioneringsgesprek op het werk ging het over hoe je in je werk zat in plaats van over of je wel al je targets hebt gehaald afgelopen jaar.)

Het valt me op dat deze kleine gesprekjes zijn weggevallen en vervangen door de telefoon. 
Je laat bij de koffiemachine de laatst Meme zien waar je zo om moest lachen en in de bus scroll je verwoed door de tijdlijn van je favoriete social mediaplatform. (Zie ook mijn blog over Tevredenheid.)

Ik begrijp deze obsessie, maar vind het een grote verarming van de sociale cohesie in de wereld. Het feit alleen al dat er een cursus “Smalltalk” zou moeten komen vervult me met verbazing en schrik. En stiekem moet ik er ook heel hard om lachen.

Praten kun je leren

Voor de kleine gesprekjes met de cassière of de buurvrouw over de schutting van de tuin hoef je echt geen cursus te volgen. Dat leer je door te doen:
– Lekker weertje, hè buurvrouw?
– Ja heerlijk
– Gaan jullie nog iets leuks doen dit weekend?
– Enzovoort…

Het gaat me natuurlijk om het praten praten. En het uiten van wat je dwarszit. Dat je je niet hoeft te schamen als je je kwetsbaar opstelt en dat het oké is om je “zwakheden” te tonen. Dat je misschien zelfs moet huilen en dat het mag, huilen.

Man, durf te praten

Man, durf te praten

Mannen praten graag met mij, misschien is dat de reden dat ik twee zonen heb gekregen. Ik luister graag naar mannen en kan ze uit het denken halen.
Ik help mannen naar wat ze nu eigenlijk écht willen in het leven door ze te laten praten over wat hen dwarszit. Emoties worden uitgesproken, gevoelens geuit, er wordt gehuild en gelachen en er is veelal opluchting.
Het diepe verlangen dat begraven ligt mag gehoord worden. En het leven ontvouwt zich.

Lees meer over “Kom praten“.

 

 

Lees het volledige artikel van Nathan Vos in “de Volkskrant“.

Tevredenheid Aroma Freedom

Tevredenheid

Mijn moeder zei vroeger regelmatig: “Alles waar  voorstaat is niet goed, behalve tevredenheid.”
Ik ging daar altijd tegenin, want ik vond dat wanneer je tevreden was er geen drang meer was tot groei. Dan hoef je niks meer in het leven, want dan ben je al tevreden. Zo redeneerde ik. Inmiddels denk ik er anders over.

Is tevredenheid genoeg?

Je kunt er lang of kort over discussiëren, maar ik denk dat tevredenheid in de vergetelheid is geraakt. Het “Zijn” in een tevreden gevoel lijkt niet meer genoeg. Het valt me op dat veel mensen zich “gemaakt” vrolijk, gelukkig, gepassioneerd voelen en zichzelf ook zo presenteren, óf de weegschaal slaat om naar de andere kant: verveeld, overweldigd, teleurgesteld. Daarmee denken we snel in tekort, afgunst, niet goed genoeg:
– Hij verdient meer geld, dus ik heb te kort;
– Mijn zus kan meer, dus ik kan te weinig;
– Hij neemt ieder dag de tijd om te lezen. Dat kan ik niet, hoor. Daar heb ik écht geen tijd voor…

Terwijl je hier natuurlijk ook anders naar kunt kijken:
– Wat fijn dat hij zoveel verdient, van hem kan ik wat leren. Dan voel ik me ook vrij om te doen wat ik wil;
– Geweldig zoals mijn zus haar praktijk vormgeeft, ik ben zo trots op haar;
– Vanaf vandaag gun ik mezelf ook elke dag een uurtje lezen. Vroeger werd ik daar zo rustig van, heerlijk voelde dat…

Het proberen te voldoen aan verwachtingen die je denkt dat een ander van je heeft, heeft hier natuurlijk invloed op. En waar deze eisen die je jezelf oplegt vandaan komen, kunnen we wellicht duiden: is het je moeder, je vader, je lief, je leraar die tot je spreekt?

Tevredenheid als positieve emotie

Als je vanuit een negatieve emotie wil opschuiven naar een positieve, dan kom je erachter dat tevredenheid een heel mooi begin is. Vanuit tevredenheid kun je verder groeien. Wat mij betreft is tevredenheid namelijk het startpunt naar het werkelijke gevoel van overvloed, passie, geluk, enthousiasme. 

Het is de eerste positieve emotie die je vindt op de emotieladder. En situaties als hierboven herkennen en erkennen geeft je vaker gevoelens van tevredenheid.

Het lukt steeds langer om me tevreden te voelen. Toch kunnen emoties nog steeds als het balletje in een flipperkast van links naar rechts, van boven naar onder schieten. Dan kan ik mezelf nog niet emotioneel distantiëren van allerlei indrukken en invloeden van buitenaf.
Het erkennen van het feit dat ik in het leven niet 100% stabiel kan zijn, maar wel de tegenstellingen –positief en negatief, met de stroom meegaan of er heel hard tegenin roeien– in het leven signaleer is de eerste stap tot acceptatie en daarmee tot tevredenheid.

Stroomafwaarts Aroma Freedom

Hoger op de emotieladder

Wat mij ongelooflijk helpt is uiteraard Aroma Freedom. Ik focus me in een sessie op de emotie die ik ervaar. Het gevoel in het lichaam is hierbij vaak het meest prominent aanwezig.

Verder mediteer ik dagelijks. 15 minuten maakt echt het verschil en geeft me een rustige start van de dag. Er zijn talloze meditaties online te vinden. Ik ben fan van Insight Timer, een app die je installeert op je telefoon.

Wat me ook helpt is een Chakra-healing met mijn Healy of een programma voor het Mentaal evenwicht. Een Aura-analyse geeft aan welke Chakra aandacht wil. De frequenties die bij deze Chakra’s horen dien ik toe met de Healy. Vaak geef ik er ook meteen een Aura-healing bij.

Meer weten?

Wil je informatie over hoe je Aroma Freedom voor jezelf en je directe naasten kunt gebruiken? Ben je nieuwsgierig naar de Aura-reading? Of wil je een keer met me praten?
Stuur een mailtje naar hermien@aroma-freedom.nl

Extraatje

“Dat is nu allemaal wel leuk en aardig, Hermien”, hoor ik je zeggen, “maar hoe doe ik dat dan? Mezelf een beetje meer tevreden voelen?”

Ik zal je een tip geven, want ik wil je graag iets meegeven.
Een kleine oefening die ervoor zorgt dat je een stapje verder komt.

Tevredenheid

Voorbeeld
Iedere ochtend drink ik koffie.
Ik houd van koffie. En die eerste slok ‘s ochtends geeft me net die kick die ik op dat moment nodig heb. Voordat ik die eerste slok neem, ga ik er eens voor zitten en geef een ode aan mijn koffie:
Wat ben je lekker warm en sterk. Ik houd ervan als je mijn handen opwarmt en ervoor zorgt dat ik even wakker word geschud. Wat heerlijk dat ik iedere ochtend koffie kan drinken, dat er zomaar water uit de kraan komt waarmee ik je kan zetten. En dat je in mijn kopje zit en ik je mag opdrinken. Ik voel me zó rijk! Dank je wel koffie! Ik ben dól op je.”

Het bewust stilstaan bij iets dat je waardeert verhoogt je trillingsfrequentie. Hoe hoger je trillingsfrequentie, hoe dichter je bij tevredenheid komt en hoe hoger je op de emotieladder klimt. Deze Mindfulness voelt fijn en activeert bewustwording van de automatische handelingen die we dagelijks verrichten.

En nu jij

Is er iets waar jij een ode aan kunt geven? Waar jij je lof op wil zingen? Iets wat je als vanzelfsprekend ervaart en waar je best even bij kunt stilstaan? Het hoeft helemaal niet groot of bijzonder te zijn. Iets kleins dat je normaliter voor lief neemt en vanaf nu opnieuw leert waarderen is een mooie omslag in je bewustzijn.
Misschien voel je je in het begin een beetje raar, en heb je er zelfs een oordeel over: “Ga ik dit echt doen? Wat een stomme oefening.” En ook dat is oké, gevoelens zijn er nu eenmaal.
Als je ieder dag een ode brengt aan jouw iets, zul je merken dat je je steeds een beetje tevredener voelt. Dat er steeds meer momenten in je dag zijn dat je met tevredenheid om je heen kijkt en denkt: “Wat heb ik eigenlijk een leuke kamer, een leuk huis, tuin, leven!”

This old song - Aroma Freedom

Niche of geen niche?

Er wordt vaak over gesproken, kies je niche. Dan ben je duidelijk naar je omgeving. Dan snappen de mensen wat je doet en weten ze waarvoor ze je kunnen benaderen.

Eigenlijk wil ik dit niet. Ik wil het liefst mijn eigen gang gaan. Want wat als ik gewoon Hermien wil zijn? Wat als ALLES dat ik doe bij mij past?

Muziek maken, vioolles geven, mijn werk als docent Aroma Freedom, mijn passie voor etherische oliën en sinds kort de Healy.

Ik geloof erin dat wat op mijn pad verschijnt voor mij is. En sinds een tijdje staat voorop: hoe voelt het? Trekt het me uit mijn middelpunt? Of zorgt het voor evenwicht en maakt het me gelukkig en blij?

Vanmiddag was ik in Edam bij de muziekwinkel. De gitaar was gerepareerd en ik zou hem ophalen.
Alleen… hij moest opnieuw besnaard worden.
Eigenaar John had gelukkig tijd om dat voor me te doen, want dat is een klusje waar ik lang over doe en hij is in een handomdraai klaar. Om mijn gitaar correct te stemmen, speelde John wat muziek. En nog meer. En nog meer. En ik werd zó gelukkig van dit Gypsy Jazz privéconcert.
En dat is waar het voor mij om draait. Geluk vinden in de dingen die zich aandienen, en er ten volste van genieten. De tijd ervoor nemen.
Laat die frequentie maar stijgen.

En dat werkt alleen als ik doe wat bij me past: muziek, etherische oliën, Aroma Freedom, Healy.

Dus heb je een niche of geen niche? Uiteindelijk is het allerbelangrijkst dat wát je doet uit je hart komt. Dat je frequentie omhoog gaat en je blij en tevreden bent.

Aroma Freedom - mussen

Mijn manier?
Ik geef mezelf toestemming om iedere dag een kwartiertje uit het raam te staren en te dagdromen. Gedachten komen en gaan, vogels vliegen af en aan, planten zien er iedere dag weer anders uit. Voor mij is dit dagelijkse ritueel het kantelpunt naar tevredenheid. En dan vaar ik met de stroom mee.

Wil je weten wat nog meer voor mij werkt? Geef je dan op voor “12 dagen ontvangen” – van 20 t/m 31 december elke dag een bericht in de Aroma Freedom Community. Fijn als je erbij bent.

Holding space - ruimte houden

Ruimte houden – Holding space

Holding Space

Een paar maanden geleden kwam ik dit artikel tegen van Heather Plett. Het gaat over holding space, ruimte houden. Wat betekent dat eigenlijk, ruimte houden.
Hoe doe je dat en waarom is ruimte houden belangrijk?

Voor mij is dit artikel een mooie aanvulling op ons werk binnen Aroma Freedom – het bieden van ruimte wanneer je cliënt verwerkt, verwoordt wat er gebeurt en emoties ervaart.

Ik heb contact opgenomen met Heather Plett en mocht haar artikel “Holding space” vertalen.

Ruimte houden

Toen mijn moeder op sterven lag, kwamen mijn broers, zussen en ik samen om bij haar te zijn in haar laatste dagen. Geen van ons wist hoe we haar konden begeleiden om van dit leven over te gaan naar het volgende, maar we wisten wel dat we haar thuis wilden houden. En dat deden we dus.

Terwijl we mama bijstonden werden wij op ons beurt bijgestaan door een begaafd palliatief verpleegkundige, Ann. Ze kwam een paar keer per week langs om ons voor te bereiden op wat we de aankomende paar dagen konden verwachten. Ann leerde ons hoe we Mama met morfine moesten injecteren als ze onrustig werd, ze bood aan om moeilijke taken op zich te nemen (zoals Mama in het bad doen), en gaf ons de informatie die we op dát moment nodig hadden over wat we met mama’s lichaam zouden doen nadat haar geest was overgegaan.

“Neem je tijd,” zei ze. “Je hoeft de begrafenisondernemer pas te bellen als je eraan toe bent. Nodig mensen uit om voor de laatste keer afscheid te nemen. Houd je moeder bij je, zolang je nodig hebt. Wanneer jij eraan toe bent, kun je bellen en dan pas komen ze haar ophalen.”

Holding space - ruimte houden

Ann heeft ons een groot cadeau gegeven in die laatste dagen. Ondanks dat het een ondraaglijke week was, wisten we dat we gedragen werden door iemand die één telefoontje van ons verwijderd was.

In de twee jaren die volgden heb ik veel aan Ann gedacht en de belangrijke rol die ze vervulde in ons leven. Ze was veel meer dan de titel die ze droeg, “palliatief verpleegkundige”. Ann was begeleider, coach en gids. Ze heeft ons geholpen bij het bewandelen van één van de moeilijkste paden van ons leven door haar zachte, niet-oordelende aanwezigheid.

Het werk van Ann zou je kunnen omschrijven met een term die gewoon aan het worden is in sommige van mijn werkkringen. Ze hield ruimte voor ons.

Wat houdt ruimte houden in?
Dit betekent dat we genegen zijn om naast iemand mee te lopen, waar ze zich ook bevinden: zonder oordeel, zonder het gevoel te geven dat ze inadequaat zijn of dat ze geheeld moeten worden, óf dat we proberen de uitkomst te beïnvloeden. Wanneer we ruimte houden voor iemand openen we ons hart, bieden onvoorwaardelijke steun en laten we oordeel en leiding los.

Soms gebeurt het dat je ruimte houdt voor mensen, terwijl zij op hun beurt ook ruimte houden voor iemand. Zoals in ons geval bood Ann ruimte aan ons, terwijl wij Mama ruimte boden. Hoewel ik geen weet heb van de ondersteuning die Ann krijgt tijdens het uitvoeren van haar betekenisvolle en uitdagende werk, ik vermoed dat er anderen zijn die op hun beurt ruimte houden voor haar.
Het is niet mogelijk om een krachtige ruimtehouder te zijn, tenzij we anderen hebben die op hun beurt weer ruimte houden voor ons. Zelfs de sterkste leiders, coaches, verpleegkundigen, enz. hebben een vangnet nodig bij wie ze hun kwetsbaarheid en zwakke momenten kunnen laten zien, zonder angst om veroordeeld te worden.

In de verschillende rollen die mijn leven rijk is, leraar, begeleider, coach, moeder, echtgenote en vriend, enzovoort, doe ik mijn best om ruimte te houden voor andere mensen op dezelfde manier als Ann het liet zien aan mij en mijn broers en zussen. Het is niet altijd gemakkelijk, omdat ik de menselijke neiging bezit om mensen te willen helen, advies te geven of te veroordelen omdat ze niet verder zijn dan ze zijn. Maar ik blijf het proberen omdat ik weet dat het belangrijk is. Tegelijkertijd zijn er mensen in mijn leven die ik vertrouw, die vervolgens ruimte houden voor mij.

Het lukt niet om werkelijk mensen te helpen in hun eigen groei, transformatie, verdriet, enzovoort, door hun kracht weg te nemen (dat wil zeggen hun probleem op te lossen), ze te beschamen (zoals impliceren dat ze meer zouden moeten weten dan zij doen), of te overweldigen (bijvoorbeeld meer informatie geven dan waar ze klaar voor zijn). We moeten bereid zijn om aan de zijlijn te gaan staan, zodat ze hun eigen keuzes kunnen maken. We moeten bereid zijn tot het bieden van onvoorwaardelijke liefde en steun wanneer dat nodig is en ze het gevoel van veiligheid geven. Zelfs wanneer ze fouten maken.

Ruimte houden is niet iets dat exclusief is voor begeleiders, coaches of palliatief zorgverpleegkundigen. Het is iets dat IEDEREEN kan doen voor elkaar – voor onze partners, kinderen, vrienden, buren en zelfs voor een vreemde die een gesprek aangaat terwijl we met de bus naar het werk rijden.

Dit zijn de lessen die ik heb geleerd van Ann en anderen die ruimte hebben gehouden voor mij.

1. Geef mensen toestemming om op hun eigen intuïtie en wijsheid te vertrouwen. Toen we mama steunden in haar laatste dagen, hadden we geen ervaring om op te vertrouwen, en toch wisten we intuïtief wat nodig was. We wisten hoe we haar vermagerde lichaam naar de badkamer moesten dragen, we wisten hoe we bij haar konden zitten voor het zingen van gezangen en we wisten hoe we van haar moesten houden. We wisten zelfs wanneer het tijd was om de medicatie toe te dienen die haar pijn zou helpen verzachten. Op een zachte, vriendelijke manier liet Ann ons weten dat we ons niet hoefden te houden aan willekeurige protocollen uit de gezondheidszorg. We hoefden alleen maar te vertrouwen op onze intuïtie en verkregen wijsheid uit de vele jaren dat we van Mama hadden gehouden.

2. Geef mensen slechts die informatie die ze aankunnen. Ann gaf ons enkele eenvoudige instructies en liet een paar geprinte aanwijzingen achter, maar overweldigde ons in onze tijd van verdriet niet met meer dan we konden verwerken. Te veel informatie zou ons het gevoel hebben gegeven dat we onbekwaam en onwaardig waren.

3. Neem hun kracht niet weg. Wanneer we beslissingsrecht uit handen nemen, geven we mensen het gevoel dat ze nutteloos en incompetent zijn. Er kunnen soms momenten zijn waarop we moeten ingrijpen en moeilijke beslissingen moeten nemen voor andere mensen (bijvoorbeeld wanneer ze te maken hebben met een verslaving en een interventie het enige is dat hen zal redden), maar in bijna elk ander geval hebben mensen autonomie nodig om hun eigen keuzes te maken (zelfs onze kinderen). Ann wist dat we het nodig hadden om ons sterk en krachtig te voelen bij het nemen van beslissingen namens onze moeder. Daarom bood ze steun maar probeerde ze nooit om ons te sturen of de leiding over te nemen.

4. Zet je eigen ego aan de kant. Dit is een belangrijke. We raken hier af en toe in gevangen – wanneer we beginnen te geloven dat het succes van iemand anders afhangt van ons ingrijpen, of wanneer we denken dat hun falen ons in kwaad daglicht zet. Of als we ervan overtuigd zijn dat welke emoties ze ook los willen laten over óns gaan in plaats van over henzelf.

Het is een val waar ik soms inliep als ik lesgaf. Ik maakte me meer zorgen over mijn eigen succes (vinden de studenten me wel aardig? Laten hun cijfers zien dat ik vaardigheid heb in het lesgeven? Enz.), dan over het succes van mijn studenten. Maar dat dient niemand – zelfs mezelf niet. Om hun groei werkelijk te ondersteunen, moet ik mijn ego aan de kant zetten en de ruimte creëren waar ze de mogelijkheid hebben om te groeien en te leren.

5. Laat ze zich veilig genoeg voelen om te falen. Wanneer mensen leren, groeien of door verdriet of een overgangsperiode gaan, zullen ze tijdens het proces zeker een aantal fouten maken. Wanneer wij, hun ruimtehouders, oordeel en schaamte achterwege laten, bieden we hen de mogelijkheid om in zichzelf te keren en de moed te vinden om risico’s te nemen en veerkracht om door te gaan. Zelfs wanneer ze falen. Wanneer we hen laten weten dat falen simpelweg een onderdeel van de reis is en niet het einde van de wereld, zullen ze minder tijd besteden aan het veroordelen van zichzelf en meer tijd aan het leren van hun fouten.

6. Geef richting en bied nederig en bedachtzaam hulp aan. Een wijze ruimtehouder weet wanneer hij zich moet onthouden van het bieden van begeleiding (bijvoorbeeld wanneer iemand zich er dom en inadequaat door zal voelen) en wanneer hij hem vriendelijk/voorzichtig kan aanbieden (bijvoorbeeld wanneer een persoon erom vraagt, of teveel de weg kwijt is om te weten waar hij om kán vragen).

Zonder dat Ann onze kracht of autonomie wegnam, bood ze aan om Mama in het bad te doen en nog een paar andere uitdagingen van haar verzorging op zich te nemen. Dit was een opluchting voor ons, omdat we er niet in geoefend waren en mama niet in een positie wilden plaatsen waardoor ze zich zou schamen (zoals zich naakt aan haar kinderen moeten tonen).

Dit zorgvuldige aftasten moeten we allemaal doen wanneer we ruimte houden voor andere mensen. Het herkennen van de gebieden waarin zij zich het meest kwetsbaar en onmachtig voelen en het bieden van de juiste soort hulp zonder hen te beschamen, vergt oefening en nederigheid.

7. Creëer een plek voor complexe emoties, angst, trauma, ezovoort. Wanneer mensen voelen dat ze op een diepere manier worden gedragen dan ze gewend zijn, voelen ze zich veilig genoeg om complexe emoties die normaal verborgen blijven naar boven te laten komen. Iemand die geoefend is in het ruimte houden weet dat dit kan gebeuren en zal bereid zijn om houvast te bieden op een zachte, ondersteunende en niet-oordelende manier.

In The Circle Way hebben we het over “de cirkel beschermen”. De cirkel wordt de ruimte waarbinnen mensen zich veilig genoeg voelen voor het verwerken, zonder de angst dat dit hen permanent zal beschadigen of dat ze door anderen in de ruimte beschaamd zullen worden. Er is altijd iemand die kracht en moed biedt. Dit is geen gemakkelijk werk en het is werk waar ik over blijf leren, terwijl ik steeds vaker uitdagender gesprekken faciliteer. Dit lukt niet als we zelf te emotioneel zijn, als we niet het werk hebben gedaan om onze eigen donkere kant te onderzoeken, of als we de mensen voor wie we ruimte houden niet vertrouwen.

Ann liet zich zien met tederheid, mededogen en zelfvertrouwen. Als ze zich niet met zelfvertrouwen had laten zien als iemand die moeilijke situaties aankon, of als een persoon die bang was voor de dood hadden we haar destijds niet kunnen vertrouwen zoals we deden.

8. Laat hen andere beslissingen nemen en andere ervaringen opdoen dan jij. Ruimte houden gaat over het respecteren dat iemand anders is en het erkennen dat die verschillen ertoe kunnen leiden dat ze keuzes maken die we zelf niet zouden maken. Soms maken ze bijvoorbeeld keuzes op basis van culturele normen en waarden die we niet begrijpen vanuit onze eigen ervaring. Als we ruimte houden, laten we de controle los en respecteren we verschillen.

Dit bleek bijvoorbeeld door de manier waarop Ann ons ondersteunde bij het nemen van beslissingen over wat we met het lichaam van Mama zouden doen nadat haar geest was overgegaan. Als we het gevoel hadden gehad dat we een bepaald ritueel wilden uitvoeren voordat we haar lichaam loslieten, konden we dat doen in de privacy van Mama’s huis.

Ruimte houden is niet iets dat we van de ene op de andere dag kunnen leren, of dat adequaat kan worden aangepakt in een lijst met tips zoals die ik zojuist heb gegeven. Het is een complexe oefening die zich ontwikkelt als we hem gebruiken, en hij is uniek voor elke persoon en elke situatie.

Het is mijn bedoeling om een levenslange leerling te zijn in wat het betekent om ruimte te houden voor andere mensen, dus als je ervaringen hebt die anders zijn dan de mijne en iets willen toevoegen aan dit bericht, laat dat dan weten in de opmerkingen of stuur me een bericht.

De originele tekst van Holding space vind je op de website van Heather Plett.

Mestgeur Aroma Freedom

Mestgeur, lekker of…?

Mestgeur, lekker of…?

Wat FIJN, het lijkt wel voorjaar.
De boeren rijden mest uit en ik weet dat de hoeveelheid mest die gebruikt wordt niet goed is voor het milieu… maar ik vind de geur ZOOO lekker…
 
Het neemt me mee naar vroeger.
Ik ben opgegroeid in een klein lintdorp in Noord Holland, midden tussen de boerenbedrijven. Ik associeer mestgeur met veiligheid, onbezorgde kindertijd, buiten spelen met je laarzen in de prut, dansende koeien, biest-pannenkoeken, lente.
 
Mestgeur Aroma Freedom
 
 
Polderlucht vermengd met mest. De meeste mensen zullen hun neus ervoor ophalen, maar ik snuif juist een beetje dieper de buitenlucht in.
Iedereen heeft geuren opgeslagen die associëren met positieve of negatieve ervaringen. Elke geur wordt door ieder mens anders beleefd. Wat voor de één lekker is doet een ander walgen.
 
Vertel eens, welke geur vind jij heerlijk en reageert je omgeving met: “IEW!!! Wat STINKT het hier!!!”
 
Ik ben benieuwd…