Geur en geheugen

Het is lente en je verwacht bezoek. Je plukt mooie bloemen uit de tuin die je op tafel zet voor een gezellig lentegevoel. Terwijl je de bloemen rangschikt in de vaas ruik je plotseling de sterke  bloemengeur die je meeneemt naar een herinnering uit je kindertijd. Je ziet plotseling je moeder voor je die zo van bloemen houdt en altijd een bosje bloemen op tafel heeft staan. Hoe komt dat toch? Waarom linken sommige geuren naar specifieke herinneringen? Hoe zit dat eigenlijk – geur en geheugen?

De bulbus olfactorius (de reukkolf) die geuren herkent, maakt deel uit van het limbisch systeem, het deel van de hersenen dat zich bezighoudt met emotie, geheugen en gevoelens. Als je dingen ruikt, praat de bulbus olfactorius met de rest van het systeem, waardoor je hersenen een verband kunnen leggen tussen de geur en wat je op dat moment voelt of ervaart. Dat is de reden waarom ervaringen uit de kindertijd vaak naar boven komen als je iets ruikt dat je op jonge leeftijd bent tegengekomen. 
Het is tegelijkertijd de reden waarom mensen vaak van verschillende geuren houden.

Limbisch systeem

Wanneer je neus iets ruikt, vertelt het de hersenen wat het ruikt.
De neus communiceert veel met het Limbisch systeem dat je geheugen en emoties aanstuurt.

Het Limbisch systeem is niet het enige dat met het reuksysteem communiceert. In feite is smaak een combinatie van je reukzin en je smaakzin. Je hersenen combineren de sensaties om een ​​uniekere herkenning te geven van het voedsel dat je proeft. Daarom is het zo ingrijpend wanneer de reukzin niet meer volledig werkt: het heeft direct effect op de smaakzin.

Geur en geheugen

Dat geur een belangrijke rol speelt in het opslaan van herinneringen is misschien geen verrassing. Wat je  misschien wél zal verrassen is de informatie in mijn blog over de Amygdala en sensorische cortex.