Man, durf te praten!

Man, durf te praten!

Man, durf te praten

Afgelopen weekend stond in de Volkskrant een essay van Nathan Vos met de titel: “Waarom mannen moeten leren praten“. Het artikel greep me aan.

Ikzelf praat makkelijk over wat me dwarszit. Blijkbaar helpt het dat ik vrouw ben en ben ik er goed in. Het praten lucht op, en na een goed gesprek voel ik me letterlijk lichter. Iets met gedeelde smart en zo. 
Ik begrijp daarom nooit zo goed waarom je praten en het delen van gevoelens achterwege laat en zo jezelf letterlijk dieper de put in denkt.

“Baan kwijt? Vader overleden? Depressief? Man, praat erover!”

Zo luidt de subkop van het essay.
En waarom zou je ook niet praten? Ben je minder “sterk” wanneer je gevoelens uit? Minder man? Ben je minder stoer of cool? Ik denk van niet. Ik denk dat met het opkroppen van emoties de druk op de ketel te groot wordt. En dat dit uiteindelijk resulteert in woede, (overmatige) stress, burn-out en lichamelijke problemen.

Nathan Vos werd met de harde werkelijkheid geconfronteerd nadat zijn broertje zich van het leven had beroofd. Vermoedens over depressie waren niet uitgesproken en je blijft achter met je verdriet en de vraag: “Als ik het gesprek had geopend, misschien…” Mijn hart gaat uit naar de familie en het gezin.

Praten is moeilijk

Ik vraag me af of dat echt waar is of dat mannen een vertekend beeld hebben over praten en je gevoelens uitspreken.
Nog niet zo lang geleden praatten we immers aan de lopende band met elkaar. Je sprak elkaar tijdens het eten, bij de koffiemachine op het werk, in de auto/bus/trein en maakte een praatje met een wildvreemde tijdens het boodschappen doen. Het ene moment gaat het over het weer, het andere moment over je zieke vader en wat dat met je doet.
(Zelfs in een functioneringsgesprek op het werk ging het over hoe je in je werk zat in plaats van over of je wel al je targets hebt gehaald afgelopen jaar.)

Het valt me op dat deze kleine gesprekjes zijn weggevallen en vervangen door de telefoon. 
Je laat bij de koffiemachine de laatst Meme zien waar je zo om moest lachen en in de bus scroll je verwoed door de tijdlijn van je favoriete social mediaplatform. (Zie ook mijn blog over Tevredenheid.)

Ik begrijp deze obsessie, maar vind het een grote verarming van de sociale cohesie in de wereld. Het feit alleen al dat er een cursus “Smalltalk” zou moeten komen vervult me met verbazing en schrik. En stiekem moet ik er ook heel hard om lachen.

Praten kun je leren

Voor de kleine gesprekjes met de cassière of de buurvrouw over de schutting van de tuin hoef je echt geen cursus te volgen. Dat leer je door te doen:
– Lekker weertje, hè buurvrouw?
– Ja heerlijk
– Gaan jullie nog iets leuks doen dit weekend?
– Enzovoort…

Het gaat me natuurlijk om het praten praten. En het uiten van wat je dwarszit. Dat je je niet hoeft te schamen als je je kwetsbaar opstelt en dat het oké is om je “zwakheden” te tonen. Dat je misschien zelfs moet huilen en dat het mag, huilen.

Man, durf te praten

Man, durf te praten

Mannen praten graag met mij, misschien is dat de reden dat ik twee zonen heb gekregen. Ik luister graag naar mannen en kan ze uit het denken halen.
Ik help mannen naar wat ze nu eigenlijk écht willen in het leven door ze te laten praten over wat hen dwarszit. Emoties worden uitgesproken, gevoelens geuit, er wordt gehuild en gelachen en er is veelal opluchting.
Het diepe verlangen dat begraven ligt mag gehoord worden. En het leven ontvouwt zich.

Lees meer over “Kom praten“.

 

 

Lees het volledige artikel van Nathan Vos in “de Volkskrant“.

Tevredenheid Aroma Freedom

Tevredenheid

Mijn moeder zei vroeger regelmatig: “Alles waar  voorstaat is niet goed, behalve tevredenheid.”
Ik ging daar altijd tegenin, want ik vond dat wanneer je tevreden was er geen drang meer was tot groei. Dan hoef je niks meer in het leven, want dan ben je al tevreden. Zo redeneerde ik. Inmiddels denk ik er anders over.

Is tevredenheid genoeg?

Je kunt er lang of kort over discussiëren, maar ik denk dat tevredenheid in de vergetelheid is geraakt. Het “Zijn” in een tevreden gevoel lijkt niet meer genoeg. Het valt me op dat veel mensen zich “gemaakt” vrolijk, gelukkig, gepassioneerd voelen en zichzelf ook zo presenteren, óf de weegschaal slaat om naar de andere kant: verveeld, overweldigd, teleurgesteld. Daarmee denken we snel in tekort, afgunst, niet goed genoeg:
– Hij verdient meer geld, dus ik heb te kort;
– Mijn zus kan meer, dus ik kan te weinig;
– Hij neemt ieder dag de tijd om te lezen. Dat kan ik niet, hoor. Daar heb ik écht geen tijd voor…

Terwijl je hier natuurlijk ook anders naar kunt kijken:
– Wat fijn dat hij zoveel verdient, van hem kan ik wat leren. Dan voel ik me ook vrij om te doen wat ik wil;
– Geweldig zoals mijn zus haar praktijk vormgeeft, ik ben zo trots op haar;
– Vanaf vandaag gun ik mezelf ook elke dag een uurtje lezen. Vroeger werd ik daar zo rustig van, heerlijk voelde dat…

Het proberen te voldoen aan verwachtingen die je denkt dat een ander van je heeft, heeft hier natuurlijk invloed op. En waar deze eisen die je jezelf oplegt vandaan komen, kunnen we wellicht duiden: is het je moeder, je vader, je lief, je leraar die tot je spreekt?

Tevredenheid als positieve emotie

Als je vanuit een negatieve emotie wil opschuiven naar een positieve, dan kom je erachter dat tevredenheid een heel mooi begin is. Vanuit tevredenheid kun je verder groeien. Wat mij betreft is tevredenheid namelijk het startpunt naar het werkelijke gevoel van overvloed, passie, geluk, enthousiasme. 

Het is de eerste positieve emotie die je vindt op de emotieladder. En situaties als hierboven herkennen en erkennen geeft je vaker gevoelens van tevredenheid.

Het lukt steeds langer om me tevreden te voelen. Toch kunnen emoties nog steeds als het balletje in een flipperkast van links naar rechts, van boven naar onder schieten. Dan kan ik mezelf nog niet emotioneel distantiëren van allerlei indrukken en invloeden van buitenaf.
Het erkennen van het feit dat ik in het leven niet 100% stabiel kan zijn, maar wel de tegenstellingen –positief en negatief, met de stroom meegaan of er heel hard tegenin roeien– in het leven signaleer is de eerste stap tot acceptatie en daarmee tot tevredenheid.

Stroomafwaarts Aroma Freedom

Hoger op de emotieladder

Wat mij ongelooflijk helpt is uiteraard Aroma Freedom. Ik focus me in een sessie op de emotie die ik ervaar. Het gevoel in het lichaam is hierbij vaak het meest prominent aanwezig.

Verder mediteer ik dagelijks. 15 minuten maakt echt het verschil en geeft me een rustige start van de dag. Er zijn talloze meditaties online te vinden. Ik ben fan van Insight Timer, een app die je installeert op je telefoon.

Wat me ook helpt is een Chakra-healing met mijn Healy of een programma voor het Mentaal evenwicht. Een Aura-analyse geeft aan welke Chakra aandacht wil. De frequenties die bij deze Chakra’s horen dien ik toe met de Healy. Vaak geef ik er ook meteen een Aura-healing bij.

Meer weten?

Wil je informatie over hoe je Aroma Freedom voor jezelf en je directe naasten kunt gebruiken? Ben je nieuwsgierig naar de Aura-reading? Of wil je een keer met me praten?
Stuur een mailtje naar hermien@aroma-freedom.nl

Extraatje

“Dat is nu allemaal wel leuk en aardig, Hermien”, hoor ik je zeggen, “maar hoe doe ik dat dan? Mezelf een beetje meer tevreden voelen?”

Ik zal je een tip geven, want ik wil je graag iets meegeven.
Een kleine oefening die ervoor zorgt dat je een stapje verder komt.

Tevredenheid

Voorbeeld
Iedere ochtend drink ik koffie.
Ik houd van koffie. En die eerste slok ‘s ochtends geeft me net die kick die ik op dat moment nodig heb. Voordat ik die eerste slok neem, ga ik er eens voor zitten en geef een ode aan mijn koffie:
Wat ben je lekker warm en sterk. Ik houd ervan als je mijn handen opwarmt en ervoor zorgt dat ik even wakker word geschud. Wat heerlijk dat ik iedere ochtend koffie kan drinken, dat er zomaar water uit de kraan komt waarmee ik je kan zetten. En dat je in mijn kopje zit en ik je mag opdrinken. Ik voel me zó rijk! Dank je wel koffie! Ik ben dól op je.”

Het bewust stilstaan bij iets dat je waardeert verhoogt je trillingsfrequentie. Hoe hoger je trillingsfrequentie, hoe dichter je bij tevredenheid komt en hoe hoger je op de emotieladder klimt. Deze Mindfulness voelt fijn en activeert bewustwording van de automatische handelingen die we dagelijks verrichten.

En nu jij

Is er iets waar jij een ode aan kunt geven? Waar jij je lof op wil zingen? Iets wat je als vanzelfsprekend ervaart en waar je best even bij kunt stilstaan? Het hoeft helemaal niet groot of bijzonder te zijn. Iets kleins dat je normaliter voor lief neemt en vanaf nu opnieuw leert waarderen is een mooie omslag in je bewustzijn.
Misschien voel je je in het begin een beetje raar, en heb je er zelfs een oordeel over: “Ga ik dit echt doen? Wat een stomme oefening.” En ook dat is oké, gevoelens zijn er nu eenmaal.
Als je ieder dag een ode brengt aan jouw iets, zul je merken dat je je steeds een beetje tevredener voelt. Dat er steeds meer momenten in je dag zijn dat je met tevredenheid om je heen kijkt en denkt: “Wat heb ik eigenlijk een leuke kamer, een leuk huis, tuin, leven!”